بررسی کاربرد عقد صلح از نظر حقوق اسلام در مراجع حل اختلاف قانون کار جمهوری اسلامی ایران

چکیده: این پژوهش به روش توصیفی و مطالعه کتابخانه ای با هدف مطالعه و بررسی عقد صلح و استفاده بیشتر از ظرفیت عقد صلح در روابط کارگر و کارفرما و در نهایت بررسی وضعیت موجود و مطلوب قانون کار در مراجع حل اختلاف، با طرح پرسشها و فرضیه های زیر صورت گرفت. پرسشها : 1- دامنه شمول عقد صلح چه میزان است؟ 2- کاربرد عقد صلح در مراجع حل اختلاف تا چه حد است؟ 3- آیا از تمام ظرفیت عقد صلح در مراجع حل اختلاف استفاده می شود؟ فرضیه ها: 1- مصالحه و سازش میان کارگر و کارفرما پیش از الزام محاکم در راندمان کار، کالا، خدمات و تولید تا حد قابل توجهی موثر است. 2- صلح و سازش درون سازمانی هم پایدارتر و هم موجب کاهش ورودی پرونده های حقوقی و کیفری به دستگاه قضایی می شود. 3- عقد صلح در مقام تنازع و حتی پیش از مقام تنازع در تمام مراحل انعقاد قرارداد، اجرای تعهدات، تولید کالا و خدمات کارایی دارد. یافته های تحقیق حاکی از آن است که کاربرد عقد صلح چه در مقام رفع تنازع موجود و چه در مقام رفع تنازع احتمالی در مراجع حل اختلاف و تأثیر قابل توجه آن در عدم اطاله دادرسی و کاهش ورودی پرونده ها به محاکم قضایی و نیز کارایی آن در تمام مراحل انعقاد قرارداد، اجرای تعهدات و در راندمان کار، کالا، خدمات و تولید را نمی توان انکار کرد لذا در قانون کار فعلی، موضوع صلح و سازش در مراجع حل اختلاف به تفصیل و به صورت روشن و شفاف بیان نشده است و دیگر اینکه، مصالحه و سازش جهت رفع تنازع احتمالی در اختلافات میان کارگر و کارفرما، فاقد ضمانت اجرای قانونی می باشد لذا با توجه به برخی خلأهای موجود در پژوهشهای پیشین، این پژوهش در صدد کارآمد نشان دادن بیشتر عقد صلح در مراجع حل اختلاف و ذکر آثار و فواید آن و ارائه راهکارها و پیشنهادها برآمده است.